Het programma is altijd onder voorbehoud. Weersomstandigheden, terreingesteldheid en het niveau van de deelnemers (conditioneel alsook technisch) kunnen o.a. van invloed zijn op het uit te voeren programma.

Parking Lago di Malga Bissina (1847m) - Passo di Forcel Rosso (2602 m) - Rifugio Città di Lissone (CAI) (2020m)
3½ uur, 6½ km, +800m, -600m

We parkeren aan de zuidkant van het stuwmeer Lago di Malga Bissina, vlakbij een kerkje. Vanaf daar begint ons pad omhoog, nummer 245. Na ongeveer twee kilometer passeren we de kleine hut Malga Ervina. Ondertussen ligt het meer (Lago di Malga Bissina) ver onder ons. Ons pad blijft gestaag stijgen richting de pas. Op de pas - Passo di Forcel Rosso - bereiken we het hoogste punt van de dag. Het stuwmeer ligt ruim 800 meter onder ons, omringd door imposante granieten wanden. Eenmaal over de pas krijgen we zicht op het dal: Val di Saviore. De omliggende bergen torenen hoog boven alles uit. We kunnen zelfs de indrukwekkende Adamello-piek zien. Later in de week staat de beklimming van deze top op het programma. Tijdens de afdaling passeren we enkele oude oorlogssites. Onze tocht voor deze dag eindigt bij Rifugio Citta di Lissone, een middelgrote hut met een ruim terras waar we kunnen genieten van het adembenemende landschap rondom de hut.

In de namiddag zoeken we een geschikte plek om onze gletsjertechniek te oefenen. Morgen zullen we namelijk stijgijzers nodig hebben voor het laatste deel van de tocht

Rifugio Città di Lissone (CAI) (2020m) - Passo di Adame (3090 m) gletsjers Adamello - Madrone - Rifugio ai Caduti dell' Adamello (3040m)
6-7 uur, 15 km, +1350m, -350m

Vandaag gaan we vroeg op pad in noordoostelijke richting langs de beek. Het pad is aanvankelijk goed en geleidelijk stijgend. We passeren een kleine hut, Baita Ademe genaamd, en zetten onze klim voort in noordoostelijke richting. Aan het einde van het dal gaan we over de morene omhoog, eerst over het pad. Wanneer het pad een bocht maakt richting Bivacco Cecco Baroni, verlaten wij het pad en gaan door het terrein omhoog. We volgen een route die wordt aangegeven door enkele steenmannetjes en die ons leidt over oude morenen en grote blokkenvelden richting de Vedretta Adama, een klein deel van de enorme Adamello-gletsjer dat naar het zuiden stroomt.

Terwijl we onze stijgijzers aandoen, genieten we van het indrukwekkende uitzicht over de bergtoppen en gletsjers van het Adamello-massief. Vervolgens lopen we over een bijna vlakke gletsjer naar onze hut: Rifugio Lobbia Alta dell'Adamello. Deze hut is spectaculair gelegen aan de zuidelijke hellingen van de Lobbia Alta. De hut staat bekend als "het toevluchtsoord van de Paus" (Wojtyla), waar hij een mis opdroeg ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. De hut is gebouwd op de overblijfselen van een kazerne uit die periode. Door het terugtrekken van de gletsjer begon de kazerne naar beneden te glijden, waardoor het bouwwerk ernstig werd bedreigd. Met behulp van een stevig frame wordt de hut nu op zijn plaats gehouden. We gaan door een doorgang in het prikkeldraad uit de Eerste Wereldoorlog en bereiken zo de hut.

Rifugio ai Caduti dell' Adamello (3040m) - Monte Adamello (3539 m) - Rifugio Mandrone (2449m)
7 uur, 17½ km, +950m, -1500m

Vandaag vertrekken we vroeg voor onze beklimming van de hoogste top van het Adamello-massief: Monte Adamello. We dalen af naar de Adamello-gletsjer via dezelfde route als de beklimming. We lopen in een boog over de gletsjer naar de voet van Monte Adamello. De gletsjer op dit deel van de route is relatief vlak. Het laatste stuk van de beklimming gaat over gruis en granietblokken. Als alles volgens plan verloopt, zijn we ongeveer 3,5 uur onderweg naar de top. Na het bereiken van de top keren we terug over een vergelijkbare route, maar we lopen door naar de lager gelegen Rifugio Madrone. Deze hut is prachtig gelegen en is in 2022 gerenoveerd, inclusief grote panoramaramen die een spectaculair uitzicht bieden op de omringende bergmassieven. Vlakbij de hut bevindt zich een klein museum dat laat zien hoe de gletsjer er een eeuw geleden uitzag, evenals een kleine begraafplaats voor soldaten die zijn gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Rifugio Mandrone (2449m) - lift - Sentiero di Fiori (Via Ferrata langs WO-I restanten) - Rifugio Mandrone (2449m)
7 uur, 11 km, +1200m , -1100m

Vandaag willen we vroeg vertrekken om de drukte op de klettersteig (Via Ferrata) Sentiero di Fiori (bloemenweg) voor te zijn. Elke dag komen er toeristen met de kabelbaan vanuit het dal (vanaf Pso del Tonale) omhoog, en dit gebied trekt dagjesmensen aan. De klettersteig is een populaire attractie, en ook de restanten van de (in de zomer met doek bedekte) Presana-gletsjer en het bezoekerscentrum bij Galleria Paradiso trekken veel bezoekers. Ondanks de drukte is de tocht zeker de moeite waard, vooral de klettersteig over de bergkam van het Adamello-massief is spectaculair. De moeilijkheidsgraad van de klettersteig is maximaal B. In onze route zijn twee luchtige hangbruggen opgenomen, en we hebben de keuze om ook een tunnel uit de Eerste Wereldoorlog mee te nemen.

Voordat we vertrekken (met dagrugzak), controleren we of we alles voor vandaag bij ons hebben: klettersteigset, helm, een hoofdlampvoor eventuele verkenning van een Eerste Wereldoorlog tunnel en eventueel stijgijzers. We vertrekken vroeg en lopen omhoog naar Passo Presena (2997m). We lopen niet over de gletsjer. Ieder koopt een kaartje voor de lift naar Soldanella, vanwaar we te voet verder gaan naar de start van de klettersteig. Op dit punt loopt ook een pad naar het lager gelegen Galleria Paradiso, een grottunnel die destijds aan de voet van de gletsjer werd gegraven door soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog en tegenwoordig dienst doet als bezoekerscentrum.

De Sentiero dei Fiori is een oud oorlogspad dat over de bergkam van de Adamello-groep loopt. Inmiddels is de Via Ferrata voorzien van twee nieuwe (luchtige) hangbruggen en het uitzicht vanaf de kam is adembenemend. Het hoogste punt is Corno di Lago Scuro (3166 m). Bij Passo di Lago Scuro kiezen we ons pad naar Rifugio Madrone. We houden onze klettersteigset aan en onderweg komen we nog enkele staalkabels tegen. We eindigen deze avontuurlijke dag in Rifugio Madrone.

Rifugio Mandrone (2449m) - Cresta Croce (kanon: 'het Nijlpaard' 3303 m) - Rifugio ai Caduti dell' Adamello (3040m)
5 uur, 8 km, +900, -300m

Vandaag staat er een tocht op het programma die uit meerdere delen bestaat. Afhankelijk van het weer en onze energie kunnen we beslissen wat we gaan doen. Het eerste deel van de tocht doen we gezamenlijk. We klimmen (opnieuw) omhoog naar Rifugio Lobbia dell Adamello, een stijging van ongeveer 600 meter. In 3,5 uur bereiken we de hut. We laten een deel van onze bagage achter in de hut en maken een extra uitstap naar Cresta Croce, een top vlak bij de hut. Op deze top hebben Italiaanse soldaten in 1917 een gietijzeren kanon geplaatst. Dit kanon, bekend als Cannone dell' Adamello (nummer 149) of 'het Nijlpaard,' weegt 6 ton en staat sinds 1917 solitair op 3303 meter hoogte. De beklimming naar het kanon vanaf de hut bedraagt ongeveer 300 meter. We volgen dezelfde route terug naar de hut.

Als het weer goed is en we nog energie hebben, kunnen we ook vanaf de hut de gletsjer oversteken in oostelijke richting en een bezoek brengen aan Passo delle Topette. In de buurt van deze pas zijn restanten van voormalige Oostenrijkse stellingen te vinden. De terugweg over de gletsjer naar de hut volgt dezelfde route. (2 uur, 4 km, +200m, -200m)

Rifugio ai Caduti dell' Adamello (3040m) - Passo di Cavento (3191 m) - Vendretta di Lares - Rifugio Carè Alto (2459m)
6 uur, 11½ km, +450m, -1000m

Vandaag vertrekken we weer vroeg, want we hebben een lange gletsjertocht voor de boeg. We dalen af naar de gletsjer Vedretta della Lobbia op weg naar Passo di Cavento (3191m). We klauteren omhoog met behulp van beugels, kabels en eenmaal boven aangekomen zien we een heel ander landschap. In de verte kunnen we de toppen van de Brenta Dolomieten zien. Op de pas bevindt zich een piepklein bivak. Bij de afdaling moeten we het laatste deel abseilen om op de gletsjer Vedretta di Lares te komen. We vervolgen onze route in zuidelijke richting over de gletsjer om uit te komen aan de oostzijde bij Lago dei Pozzoni. Vanaf hier volgen we een spoor om af te dalen naar onze hut. Onderweg komen we nog een leuke attractie tegen: een kleine hangbrug van kabels over een riviertje. Via een laatste stijging door een nauwe pas bereiken we Rifugio Care Alto. Ook hier zien we restanten van de Eerste Wereldoorlog: achter de hut staat een kanon, niet zo groot als het Nijlpaard.

Rifugio Carè Alto (2459m) - Rifugio Val di Fumo (1918 m) - Parking Lago di Malga Bissina (1847m)
6 uur, 14½ km, +500m, -1100m

Na het ontbijt nemen we voor de laatste keer onze rugzakken op en nemen afscheid van de hut. We vertrekken in zuidwestelijke richting, op weg naar Passo delle Vacche (2878m). Vanaf de pas hebben we een prachtig uitzicht op de Brenta Dolomieten in de verte, terwijl voor ons het meer waar we begonnen, Lago di Malga Bissina, te zien is. Vanaf de pas vervolgen we onze afdaling. Halverwege passeren we Rifugio Val di Fumo. Hier komen we weer veel dagjesmensen tegendie de wandeling rond het meer maken. Het is een mooie plek voor een pauze. Na deze laatste hut gaan we verder omlaag via Sentiero Val di Fumo, en langs het meer komen we terug bij ons vertrekpunt. Hier eindigt onze tocht.